Πολλές φορές θα ακούσουμε στο γραφείο έναν ενήλικα να μας εξιστορεί πώς το άγχος της μητέρας ή του πατέρα του είναι σήμερα δικό του άγχος ή φόβος.
Πόσες φορές κι εμείς ως παιδιά δεν δειλιάσαμε να κάνουμε κάτι επειδή από μέσα μας ακουγόταν μια φωνή που “προειδοποιούσε”: “Θα αρρωστήσεις”, “Θα σε τσίμπησει η μέλισσα και θα τρέχουμε στα νοσοκομεία” και πολλά άλλα χειρότερα ή όχι, που είμαι σίγουρη ότι σας είναι αρκετά οικεία.
Γιατί όμως επηρεάζουν οι φόβοι των γονέων τα παιδιά;
Το παιδί αναπτυξιακά δεν έχει αίσθηση του Εαυτού αλλά και του Κόσμου…
Μαθαίνει μέσα από την αλληλεπίδραση του με τον κόσμο, με το περιβάλλον αλλά και μέσα από τα μάτια του αγαπημένου του φροντιστή. Αυτό σημαινει οτι εάν ο γονέας μας ειναι αγχώδης ή φοβικός, το παιδί θα λάβει το μήνυμα ότι “ο κόσμος είναι επικίνδυνος” και θα ενδοβάλει, θα εσωτερικεύσει αυτή τη Φωνή για να προστατευτεί.
Μεγαλώνοντας, τα παιδιά έχουν τη γονική φωνή εντός τους και λειτουργούν λαμβάνοντας υπόψη ΚΑΙ αυτή τη φωνή.
Έτσι, θα δούμε έναν γονέα που φοβάται τα σκυλιά να μεγαλώνει ένα παιδί που ίσως φοβάται επίσης τα σκυλιά. Αυτό θα συμβεί και επειδή εξαιτίας της φοβίας, ο γονέας δεν θα μπορέσει να φέρει σε επαφή το παιδί με το ζώο αυτό επομένως μοιραία το παιδί δεν θα εξοικειωθεί με το ζωάκι, αλλά και επειδή το άγχος του γονέα θα έχει εσωτερικευτεί στην εσωτερική φωνή του παιδιού. Το παράδειγμα είναι σχετικά απλοικό για να είναι όσον το δυνατόν κατανοητό.
Ωστόσο, αξίζει να σημειώσουμε ότι δεν είναι απόλυτο να συμβεί αυτό. Δεν συμβαίνει πάντα και σε όλες τις περιπτώσεις και μπορούμε να το προλάβουμε όταν είμαστε σε επαφή με τον Εαυτό μας.
Γνωρίζοντας που “χολένω”, που χρειάζεται να βελτιωθώ, που το φίλτρο μου ειναι διαστρεβλωμένο και ίσως επηρεασει το παιδί μου, μπορώ να το δουλέψω με τη βοήθεια ενός ειδικού ή με κάποιο βιβλίο και αναστοχασμό και να μην εκθέσω το μικρό μου στα δικά μου άγχη, στους δικούς μου φόβους.
Δεν το βοηθώ εξάλλου έτσι, αλλά το περιορίζω… το θέλω αυτό;
Παπακυργιάκη Χρύσα (Ψυχολόγος -Ψυχοθεραπεύτρια, Msc, CBT practitioner)
